به امید گسترش دانش در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)

موضوع اپیزود:

•  چطور ممکن است آنتی بیوتیک بر روی سلامت تاثیر منفی بگذارد؟

• در صورت ضرورت مصرف آنتی بیوتیک بخاطر عفونتهای مزمن غیر قابل اجتناب، دکتر بالکاوج چه توصیه ای به بیماران می کند؟

تاثیر منفی آنتی بیوتیک بر روی سلامت

وقتی تنها یک دوره آنتی بیوتیک مصرف می شود، ممکن است تنوع مایوم دستگاه گوارش تا نود درصد کاهش پیدا کند. بعد از آن، مایوم میتواند دوباره رشد کند اما اینکه به چه سمتی گرایش پیدا میکند مهم است. آیا به سمت یک مایوم سالم رشد میکند یا اینکه به مرحله ی عدم توازن و به هم ریختگی میرسد.

ممکن است بعد از خوردن یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، مایوم دچار "به هم ریختگی توازن باکتریها" شود. در اینجا باکتری های مضر رشد میکنند ولی باکتریهای مفید ثابت میمانند. رفته رفته بدن با رشد فزاینده ای از باکتریهای مختلف روبرو میشود.

دکتر بالکاوج تاکید میکند که آن چیزی که بصورت معمول مشاهده میکند این است که بعد از گذشت مدتی از مصرف یک دوره آنتی بیوتیک، مایوم به عدم توازن میرسد و بعد از آن دچار چرخه ای از مشکلات پیوسته می شود که در ادامه در مورد آنها (به ترتیب) خواهیم گفت: 

مصرف (یک یا چند) دوره آنتی بیوتیک --> کاهش مایوم تا 90 درصد --> سیستم گوارش آلکالین (قلیایی) میشود --> سویه های مختلف باکتری که در محیط قلیایی زندگی میکنند رشد می کنند--> سوکسینیک اسید تولید میگردد--> این اسید غذای باکتریها می شود و به صورت فزاینده رشد می یابند--> باکتریها عفونت زا و پاتوژنیک می شوند--> در نتیجه پاتوژنها:

1.  لایه ی موی دیواره ی روده و سیستم گوارشی را نابود می کنند. --> سلولهای پوششی روده در معرض باکتری ها قرار میگیرند.                                                                                                                                                                                                        
2. سیستم ایمنی دستگاه گوارش را تضعیف می کنند.                                                                                                                                                                                           
3. دستگاه گوارش را دچار التهاب شدید میکنند و به موجب آن حساسیتهای مختلف و مشکلات پیچیده ای شکل میگیرد مثلاً "حساسیت به هیستامین".                                                                                                                                                                                                                      
4. "اختلال روده ی بیش تراوا یا نفوذپذیر" را ایجاد میکنند. در واقع، با آسیب به سلولهای پوششی روده، نفوذپذیری افزایش می یابد و باکتریها، سموم،.به درون بدن راه می یابند.                                                                                                                                                             
5. مشکل عدم تحمل برخی مواد غذایی مثل لبنیات یا گلوتن  ایجاد می شود.                                                                                                                                                                                                                                    
6. حرکات دودی شکل روده افزایش یا کاهش می یابد. --> سندرم روده ی تحریک پذیر ایجاد می شود.                                                                                                                                                                                                                                                                              
7. مشکل عدم تحمل سلولها و بافتهای بدن ایجاد میشود که به موجب آن بیماریهای خودایمنی  بروز پیدا می کند.                                                                                                                                                                                                                                
8.  علائم گوارشی روده ای (مثل باد، نفخ، رفلاکس، ) و علائم غیر روده ای ( مثل آسم، آلرژی، آکنه، مشکلات پوستی، مه مغزی، درد مفصل، مشکلات فشار خون،)                                                                                                                                                                         
9. بیماریهای مزمن گوارشی (مثل سلیاک، کرون، کولیت،) و بیماریهای مزمن غیر گوارشی (مثل پارکینسون، آایمر، تیروئید، مشکلات قلبی، رماتیسم،)

دقت کنید ممکن است یک ماه، چند ماه، یک سال، و حتی یک دهه بعد از خوردن آنتی بیوتیک زمان ببرد تا تمامی این علائم ظاهر شود.

راه حل:  

اگر لازم باشد بخاطر عفونت مزمن حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود، برای اجتناب از بروز مشکلات پیوسته ی فوق الذکر، دکتر بالکاوج چه راه حلی پیشنهاد میدهد؟

 باید از همان ابتدای کار، از قلیایی شدن سیستم گوارش جلوگیری کرد تا سویه های باکتری هایی که در این محیط زندگی میکنند قادر به رشد و تکثیر نباشند.

بدین منظور بهترین کاری که میتوان انجام داد این است که حین دوره ی مصرف آنتی بیوتیک و بعد از آن،  پروبیوتیکهای خاک- محور یا  اِس بولاردی مصرف شود. این کمک میکند تا سیستم گوارش قلیایی نشود و شرایط لازم برای رشد باکتریهای مضر فراهم نگردد و در نتیجه ی آن، مشکلات نام برده در موضوع ذکر شده در بالا بروز پیدا نکند. 

ترجمه ی سخنرانی دکتر بالکاوج در مرکز رجو وگن، پزشک طب کاربردی (فانکشنال)

منبع: کانال مرکز رجو وگن

www.rejuvagencenter.com

گلوتاتیون با سایر آنتی اکسیدانها یک تفاوت اساسی دارد و آن هم این است که در سیستم گوارش پایدار باقی نمی ماند.

در واقع، این خیلی مشکل است که این آنتی اکسیدان را فقط از طریق رژیم غذایی دریافت کرد زیرا درصد بالایی از گلوتاتیون مورد مصرف یا در سیستم گوارش شکسته میشود و یا اکسید میشود.

با این حساب، فقط میزان اندکی از گلوتاتیون مصرف شده به سلول ها، جریان خون، و بافت ها میتواند راه پیدا کند.

اما با وجود همه ی این محدودیت ها باز هم میتوان میزان گلوتاتیون را با کمک مصرف غذاهای سرشار از گلوتاتیون و ماده ی پیش ساز آن تا حد خوبی افزایش داد زیرا بدن قادر است در شرایط ایده آل، این آنتی اکسیدان بسیار مفید را بصورت طبیعی و به اندازه ی کافی در کبد تولید کند و بعد از یک بار مصرف حتی اکسید شده ی آن را بصورت مجدد احیا کند.

دکتر کارا فیتز گلارد، متخصص طب کاربردی، معتقد است اولین و بهترین قدم برای بازیابی و بالا بردن میزان گلوتاتیون "رژیم غذایی" است.

طبق نظر این متخصص، مواد غذایی که ذاتاً حاوی گلوتاتیون هستند عبارتند از مارچوبه، آووکادو، اسفناج، بروکلی، بروکسل، کلم پیچ، سیر، پیاز کوهی، بادام، گردو،

خوب است بدانید که  عوامل مختلفی از جمله نحوه ی نگهداری و روش پخت در میزانِ این ماده ی مغذی تاثیر گذار است.

 پُخت  مواد غذایی ذکر شده در بالا میتواند میزان گلوتاتیون آنها را بین سی تا شصت درصد کاهش دهد. 

خوشبختانه، مواد غذایی دیگری هستند که به تولید طبیعی گلوتاتیون در بدن و بالابردن میزان آن کمک کنند. این ترکیبات غذایی سرشار از موادی بنام های سیستئین، سلنیوم، و سولفور است.

گلوتاتیون ملکولی سولفوری است و برای ساخت آن در بدن، به اسید آمینه های سیستئین، گلوتامیک اسید، و سولفور احتیاج است.

طبق نظرِ دکتر کارا فیتز گلارد، مواد غذایی زیر جهت بالابردن میزان "گلوتاتیون" در بدن بسیار کاربردی اند:

مواد غذایی حاوی "آلیوم"

"آلیوم" به دسته ای از گیاهان گفته میشود که سرشار از سولفور است. مواد غذایی از جنس "آلیوم" عبارتند از:

• سیر
• پیاز، پیازچه، پیاز کوهی
• تره، تره فرنگی

سبزیجات صلیبی یا چلیپایی

سبزیجات چلیپائی حاوی مقادیر خوبی "گلوکوزینولات" است. این ترکیبات حاوی سولفور هستند و به همین سبب گنجاندن آنها در برنامه غذایی، برای سنتز گلوتاتیون مفید است.

• کلم پیچ،
• بروکلی،
• کلم گل،
• بروکسل،
• تربچه،
• سبزی شاهی (تره تیزک، آب تره، تره تندک)،
• روکولا،
• بوک چوی،
• کلم برگ (کولارد سبز)،

مواد غذایی سرشار از "آلفا لیپوئیک اسید"

آلفالیپوئیک اسید برای احیا و افزایش میزان گلوتاتیون در بدن بسیار کمک کننده است و در مواد غذایی زیر بخوبی یافت میشود:

• گوشت امعا و احشا
• گوشت گاو
• بروکلی
• اسفناج
• بروکسل،
• نخودها،

مواد غذایی سرشار از سلنیوم

سلنیوم ماده ی معدنی ناچیزی است که بخشی از ماده ی پیش ساز "آنزیمهای آنتی اکسیدانها" محسوب میشود. به علاوه، این عنصر برای تولید گلوتاتیون در بدن ضروری است. منابعِ رژیمی این ماده ی مغذی عبارتند از:

• غذاهای دریایی، صدف
• بادام برزیلی
• تخم مرغ
• قارچ
• گوشت امعا و احشا،

طبق گفته ی دکتر هاردیک، یک فرد سالم باید حداقل 250 میلی گرم "گلوتاتیونِ فعال" را از طریق رژیم غذایی روزانه اش دریافت کند اما رژیم استاندارد کنونی در آمریکا تنها 35 میلی گرم از این میزان را ممکن است بتواند تامین کند.

طبق گزارش منتشر شده در مجله ی " تغذیه و سرطان"، محققان انواع مواد غذایی را از نظر میزان گلوتاتیون فعالِ موجود در آنها بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند:

• بطور کلی، لبنیات، غلات، و نانها حاوی مقادیر بسیار ناچیزی گلوتاتیون احیا شده می باشند. نکته: پروسه ی پاستوریزه کردن لبنیات سیستئین موجود در آنها را از بین میبرد و به همین سبب برای افزایش گلوتاتیون در بدن کاربردی ندارد. 

• بطور کلی، میوه ها و سبزیجات حاوی مقادیر بسیار بالایی از گلوتاتیون می باشند.

• بطور کلی، میزان آنتی اکسیدان گلوتاتیون در غذای فریزری با غذای تازه تفاوت چندانی ندارد اما سایر روشهای فرآوری و نگهداری باعث کاهش بسیار زیاد گلوتاتیون می شوند.

• پُخت سبزیجات خام باعث از بین رفتن گلوتاتیونِ احیا شده در آنها میشود.

چند ماده ی غذایی برتر حاویِ گلوتاتیون، از نظر دکتر هاردیک:

• مارچوبه
• آووکادو
• اسفناج
• بروکلی
• پرتقال،.

طبق گفته ی دکتر هاردیک، غذاهای زیر ماده ی پیش ساز گلوتاتیون را برای بدن فراهم می آورند تا بدن بتواند خودش بصورت طبیعی تولید کند:

• سبزیجات حاوی سولفور مثل سبزیجات چلیپایی ( بروکلی، گل کلم، کلم پیچ،)
• گیاهان سرشار از سولفور مثل سیر، پیاز،
• جعفری
• اسفناج
• چغندر
• دارچین،

ترکیباتی که برای سنتز گلوتاتیون نقش مهمی دارند و بدن بدون آنها نمی تواند گلوتاتیون بسازد:

• ویتامین ث
• ویتامین دی و زینک
• سولفور
• ویتامینهای ب (B1, B2, B6, B7,B129)
• سلنیوم
• منیزیوم
• ویتامین E
• آلفالیپوئیک اسید (ALA)
• رزوراترول
• روغن ماهی
• چای سبز
• خار مریم

تاثیر گلوتاتیون در بازیابی سایر آنتی اکسیدان ها

گلوتاتیون از این جهت لقب "بهترین آنتی اکسیدان" را گرفته که قابلیت بازیافت آنتی اکسیدانهای دیگر مثل ویتامین ث، ویتامین E، آلفالیپوئیک اسید (ALA)، کوآنزیم Q10 را دارد تا بدن بتواند  آنها را مجدداً مورد استفاده قرار دهد.

در واقع با افزایش سطح گلوتاتیونِ فعال، سطح بسیاری از آنتی اکسیدانهای دیگر هم در بدن افزایش می یابد چون گلوتاتیون قابلیت بازیافت سایر آنتی اکسیدانها را جهتِ استفاده ی مجدد دارد

Reference:

https://www.drhardick.com/glutathione

https://www.drkarafitzgerald.com/2019/06/11/glutathione-the-master-antioxidant/

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/10/03/glutathione-rich-diet

توجه:

همانطور که پیش تر توضیح داده شد، طبق تحقیقات و مشاهدات بالینی دکتر داتیس خرازیان، متخصص ایمنی شناسی، ارتباطی تنگاتنگ بین بیماریهای خودایمنی و فقدان گلوتاتیون در بدن وجود دارد.

در این قسمت به چند استراتژی مهم به منظور جلوگیری از تخلیه ی این آنتی اکسیدان در بدن اشاره شده است.

♦ غذا خوردن طبق رژیمی که مواد اولیه ی فرآوری شده و تصفیه شده (حاوی ترکیبات شیمیایی/هورمونی/ مصنوعی/ اصلاح ژنتیکی/ تراریخته/ آنتی بیوتیکهای نهفته) در آن تا جای ممکن حذف باشد.

♦ شناسایی و حذف کنترل شده ی مواد غذایی التهاب زا از رژیم غذایی تا جای ممکن (گرفتن رژیم های محدود در صورت وم و صلاحدید)

♦ بالا بردن کیفیت خواب و مدیریت عوامل استرس زای مختلف

♦ دوری از سموم و آلودگی های محیط پیرامون (حداقل در خانه) مثلا استفاده از محصولات مراقبتی و شوینده های ویژه

♦انجام تمرین های ورزشی و داشتن فعالیت بدنی متناسب در روز

با ورزش کردن به روش درست و متعادل، تعداد میتوکندری در ماهیچه ها افزایش می یابد و این به نوبه ی خود میتواند در افزایش میزان گلوتاتیون و بهبود سطح انرژی بسیار موثر باشد. به علاوه، با انجام تمرینهای ورزشی آروم تا متوسط، سطح اپیوئیدی که در بدن ترشح میشود تا حد خوبی بالا میرود که این خود باعث حال خوب در ما میشود. دقت شود که انجام حرکات ورزشی سنگین/طاقت فرسا و فعالیت های بدنی سخت در طولانی مدت نه تنها به تقویت این آنتی اکسیدان کمک نمیکند بلکه واکنشهای خودایمنی را تحریک و فعال میکند. بنابراین برای گرفتن نتیجه ی مطلوب، رعایت اصل "تعادل" ضروری است.

از نظر دانش ایمونولوژی، ترشح اپیوئیدها در بدن موجب تعدیل فعالیت سلولهای تنظیم کننده ی سیستم ایمنی میشود که این برای کنترل بیماریهای خودایمنی مفید است و از نظر تجربی، احتمالا همه ی ما بر سر این اصل اتفاق نظر داریم که مدیریت استرس یکی از راهکارهای موثر است. البته به جز این مورد مهم، تئوریهای دیگری در مورد ارتباط استرس و بیماریهای خودایمنی وجود دارد که در مطالب بعد به آنها اشاره خواهد شد.

شاید به همان اندازه ای که کنترل استرس های روحی، فیزیکی و مدیریت حساسیتهای غذایی مهم است، دوری از سموم نیز از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا بدن در مواجهه با سموم به آنتی اکسیدان کافی در سلولها احتیاج دارد. گلوتاتیونِ فعال در برابر سموم خودش را فدا میکند تا بافتها و سلولهای بدن تخریب نشود.

Reference:

Https://drknews.com/glutathione-autoimmune-disease/
Https://drhardick.com/glutathione/
 

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/10/11/strategies-to-prevent-depletion-of-glutathione

توجه

لیست مواد غذایی مجاز برای خوردن

وقتی در مورد این رژیم صحبت به میان می آید؛ اولین چیزی که افراد میپرسند این است که چه میتوانیم بخوریم؟ در واقع شما به شیوه ای غذا خواهید خورد که افراد بسیاری در بیشتر مدت تاریخ بشریت میخوردند، غذاهای خیلی زیادی هستند که از کارخانه یا دامداری صنعتی نشات گرفته نمی شوند.

مسلماً اگر به هر کدام از این غذاها حساسیت غیر آلرژیک داشته باشید نباید بخورید چون فقط در این لیست نوشته شده است

1. بیشتر سبزیجات ارگانیک:

تا جایی که امکان دارد سبزیجات را متنوع انتخاب کنید و مطمئن باشید که همه ی طیف رنگها را در بر میگیرد؛ ریشه ی رازیانه، روکولا، کنگر فرنگی، مارچوبه، چغندر قرمز، برگهای سبز چغندر، بوک چوی، بروکلی، کلم پیچ، هویج، گل کلم، کرفس، پیاز کوهی، خیار، سیر، کیل، کلم قُمری، تره، کاهو، سبزی خردل، زیتون، پیاز، جعفری، تربچه، شلغم، موسیر، اسفناج، کدو حلوایی، سیب زمینی شیرین، یام (سیب زمینی هندی)، شاه بلوط، شاهی، کدو سبز، و غیره. سبزیجات خانواده ی چلیپائیان (بروکلی، کیل،) را دیگر برای عملکرد تیروئید بد نمی دانند.

2. گوشتهای با کیفیت: گاو، مرغ، گاومیش، بره، بوقلمون

بره، مرغ، بوقلمون بدون هورمون و آنتی بیوتیک را انتخاب کنید. مرغ حاوی امگا 6 زیادی است و باید بصورت متعادل مصرف شود؛ اگر بیشتر مصرف کردید، روغن امگا 3 زیادی بخورید تا جبران شود. (نسبت صحیح امگا 6 به امگا 3 را در بخش بعدی خواهید خواند. گاوی را انتخاب کنید که علفخوار، بدون هورمون و آنتی بیوتیک باشد. بهترین انتخابها، گوشت حیوانات علفخوار بومی و پرورش یافته در فضای باز است. دومین بهترین انتخاب، گوشت ارگانیک است. از مصرف گوشتهای حاوی آنتی بیوتیک و هورمون (در دامداریهای صنعتی) خودداری کنید.

3. امعا و احشا ( گوشت قابل خوردن قسمتهای اعضای داخلی حیوانات یا ماکیان): جگر، قلب، قلوه، زبان، آب استخوان

منبع غنی از مواد مغذی مثل ویتامینها، مواد معدنی، چربیهای سالم و آمینواسیدهای ضروری بدن است.

4. مواد غذایی سرشار از گلایسین:

مواد غذایی حاوی بافت پیوندی، گوشت اعضای داخلی (حیوانات یا ماکیان)، غضروف، پوست، آب استخوان را شامل میشود.

5. ماهی و آبزیان دریایی با کیفیت: 

به دنبال ماهی کم جیوه و گرفنه شده از آب سرد ( اقیانوس ) باشید که میزان چربی زیادی داشته باشد.

اره ماهی، بیشتر ماهیهای تونا، و خال مخالی جیوه ی بسیار زیادی دارد

6. چربیهای با کیفیت و سالم:

روغن زیتون، روغن آووکادو، روغن نارگیل، مکمل های امگا 3 (کم جیوه)، ماهی چربِ آب سرد، چربیهای سالم حاصل از حیوانات علفخوار و پرورش یافته در فضای باز (مرتع یا علفزار). 

7. بیشتر میوه های ارگانیک ( با شاخص گلایسمی پایین):

سیب، زردآلو، آووکادو، توت ها، گیلاس، گریپ فروت، لیمو، هلو، گلابی، آلو،

8. برخی قارچ های خوراکی: عموماً قارچ ها برای بیشتر افراد خوب هستند. هر چند، برخی افراد با مشکلات خودایمنی به قارچ تحریک کننده ی ایمنی مثل میتیک و بتاگلوکان گرفته شده از قارچ واکنش میدهند، بنابراین پاسخ بدنتان را بسنجید.

9. برخی مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری: ساورکرات (کلم پیچ یا هویج و کلم پیچ تخمیر شده)، کیمچی ( سبزیجات تخمیر شده)، ترشی زنجبیل، خیار تخمیر شده، ماست نارگیل (بدون صمغ گوار)، کامبوچا، آب کفیر شیر نارگیل، مکمل ها، و غیره.

ممکن است لازم باشد خودتان درست کنید یا یکی از مارکهای موجود در بازار را تهیه کنید اما باید واقعاً تخمیر شده باشند و قند و افزودنی نداشته باشند. به علاوه لازم است در مورد مواد غذایی تخمیری بی هواری جستجو و تحقیق کنید. این نوع مواد غذایی تخمیری در ظرف های دربسته و محکم درست میشوند و هیستامین تولید نمیکنند، در حالی که مواد غذایی تخمیری هوازی (باز) که معمولاً در شیشه های معمولی درست میشوند هیستامین تولید میکنند که با بدن برخی افراد سازگار نیست. در واقع، بدن برخی افراد به هیستامین، واکنشهای حساسیتی مثل التهاب، ناراحتی گوارشی، و کهیر (دانه های پوستی) میدهد.

10. نارگیل: شیر نارگیل (بدون صمغ گوار)، آب نارگیل، سرکه ی آب نارگیل، سُس نارگیل، روغن نارگیل، خامه ی نارگیل حاصل از چربی روی سطح شیر نارگیل

توضیحات مترجم: خامه ی حاصل از چربی روی شیر نارگیل با خامه ی بدست  آمده از خود میوه ی نارگیل تفاوت دارد. مورد دوم حاوی فیبر زیادی است و در واقع همان کره ی نارگیل است

تذکر: همه ی محصولات نارگیل حاوی فیبر اینولین زیاد و فایتیک اسید نسبتاً زیادی است که باعث ایجاد مشکلات گوارشی برای برخی افراد میشود. تا زمانی که بدانید سطح تحمل بدنتان چقدر است، در حد تعادل مصرف کنید.

11. گیاهان و چاشنی ها:

ریحان، گشنیز، دارچین، مریم گلی، سیر، زنجبیل، ترب کوهی، علف لیمو، جوز، نعناع، پونه کوهی، جعفری، رزماری، زعفران، میخک، نمک دریا، آویشن، زردچوبه

نکته ها : فلفل سیاه در مرحله ی معرفی قابل امتحان کردن است.

از نمک ید دار پرهیز کنید مگر اینکه دچار کمبود ید باشید.

12. سرکه ها: 

سرکه سیب، سرکه انگور، سرکه باامیک، سرکه سفید، سرکه نارگیل،.

13. چای ها:

چای های سفید، سیاه، سبز، یربامیت

نکته: اگر دچار خستگی غده ی آدرنال باشید از کافئین پرهیز کنید.

14. سایر موارد: چای های گیاهی، خرنوب، چای رویبوس،عصاره شیرین بیان بدون گلیسیریزین (DGL)؛

نکته: ریشه ی شیرین بیان کامل (سفید رنگ) مجاز نیست، عصاره ی وانیل اگر پُخته شود مجاز است.

مواردی که باید در حد تعادل مصرف شوند: فروکتوز (موجود در میوه و سبزیجات نشاسته ای)، رب انار

مواردی که فقط هر ازگاهی (هر چند وقت یک بار) مصرف شوند: شیره ی افرا، شکر افرا، عسل، میوه خشک، خرما، شکر خرما، شیره ها، شهدها، نیشکر تصفیه نشده، شکر سرخ (خام)، شیره ی نیشکر تبخیر شده؛ تحمل شکر برای بدن هر کس متفاوت است؛ واکنش بدنتان را میتوانید در نظر بگیرید.

15. مباحث مبهم (به حساسیت های هر کس بستگی دارد)

حبوبات غلاف دار خوراکی مثل لوبیا سبز

دانه ی قهوه ی کامل در حد تعادل (هشدار: بسیاری از مارکهای قهوه ی فوری به گلوتن آلوده هستند.)

شکرها: برخی افراد نسبت به حتی مقدار کمی شکر، واکنشهای شدید دارند؛ واکنش بدنتان را بررسی کنید.

جلبکهای دریایی (سرشار از یُد): برخی بیماران هاشیموتو با یُد اضافی در رژیمشان مشکل دارند.

16. یک نکته در مورد اسیدهای چرب:

مصرف نسبت مناسبی از اسیدهای چرب امگا 6 به 3 برای به حداقل رساندن تورم در بدن ضروری است. مقدار زیاد اسید چرب امگا 6 بسیار التهاب زاست بنابراین این خیلی مهم است که برای جبران آن از اسید چرب امگا 3 به مقدار کافی استفاده کرد. میانگین نسبت امگا 6 به 3 در آمریکا تقریباٌ 25 به 1 است، این یعنی سطح التهاب بدن را به شدت بالا میبرد.

محققان توصیه میکنند نسبت اسیدهای چرب امگا 6 به 3 باید در محدوده ی 1:1 تا 4:1 باشد تا سلامت خود را تضمین و از بیماریهای مزمن پیشگیری کنید.

Reference:

https://drknews.com/autoimmune-gut-repair-diet/

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/02/autoimmune-gut-repair-diet

توجه

"ترجمه ی بخشی از مقاله ی دکتر داتیس خرازیان، متخصص طب کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی"

لیست مواد غذایی مجاز برای خوردن

وقتی در مورد این رژیم صحبت به میان می آید؛ اولین چیزی که افراد میپرسند این است که چه میتوانیم بخوریم؟ در واقع شما به شیوه ای غذا خواهید خورد که افراد بسیاری در بیشتر مدت تاریخ بشریت میخوردند، غذاهای خیلی زیادی هستند که از کارخانه یا دامداری صنعتی نشات گرفته نمی شوند.

مسلماً اگر به هر کدام از این غذاها حساسیت غیر آلرژیک داشته باشید نباید بخورید چون فقط در این لیست نوشته شده است

1. بیشتر سبزیجات ارگانیک:

تا جایی که امکان دارد سبزیجات را متنوع انتخاب کنید و مطمئن باشید که همه ی طیف رنگها را در بر میگیرد؛ ریشه ی رازیانه، روکولا، کنگر فرنگی، مارچوبه، چغندر قرمز، برگهای سبز چغندر، بوک چوی، بروکلی، کلم پیچ، هویج، گل کلم، کرفس، پیاز کوهی، خیار، سیر، کیل، کلم قُمری، تره، کاهو، سبزی خردل، زیتون، پیاز، جعفری، تربچه، شلغم، موسیر، اسفناج، کدو حلوایی، سیب زمینی شیرین، یام (سیب زمینی هندی)، شاه بلوط، شاهی، کدو سبز، و غیره. سبزیجات خانواده ی چلیپائیان (بروکلی، کیل،) را دیگر برای عملکرد تیروئید بد نمی دانند.

2. گوشتهای با کیفیت: گاو، مرغ، گاومیش، بره، بوقلمون

بره، مرغ، بوقلمون بدون هورمون و آنتی بیوتیک را انتخاب کنید. مرغ حاوی امگا 6 زیادی است و باید بصورت متعادل مصرف شود؛ اگر بیشتر مصرف کردید، روغن امگا 3 زیادی بخورید تا جبران شود. (نسبت صحیح امگا 6 به امگا 3 را در بخش بعدی خواهید خواند. گاوی را انتخاب کنید که علفخوار، بدون هورمون و آنتی بیوتیک باشد. بهترین انتخابها، گوشت حیوانات علفخوار بومی و پرورش یافته در فضای باز است. دومین بهترین انتخاب، گوشت ارگانیک است. از مصرف گوشتهای حاوی آنتی بیوتیک و هورمون (در دامداریهای صنعتی) خودداری کنید.

3. امعا و احشا ( گوشت قابل خوردن قسمتهای اعضای داخلی حیوانات یا ماکیان): جگر، قلب، قلوه، زبان، آب استخوان

منبع غنی از مواد مغذی مثل ویتامینها، مواد معدنی، چربیهای سالم و آمینواسیدهای ضروری بدن است.

4. مواد غذایی سرشار از گلایسین:

مواد غذایی حاوی بافت پیوندی، گوشت اعضای داخلی (حیوانات یا ماکیان)، غضروف، پوست، آب استخوان را شامل میشود.

5. ماهی و آبزیان دریایی با کیفیت: 

به دنبال ماهی کم جیوه و گرفنه شده از آب سرد ( اقیانوس ) باشید که میزان چربی زیادی داشته باشد.

اره ماهی، بیشتر ماهیهای تونا، و خال مخالی جیوه ی بسیار زیادی دارد

6. چربیهای با کیفیت و سالم:

روغن زیتون، روغن آووکادو، روغن نارگیل، مکمل های امگا 3 (کم جیوه)، ماهی چربِ آب سرد، چربیهای سالم حاصل از حیوانات علفخوار و پرورش یافته در فضای باز (مرتع یا علفزار). 

7. بیشتر میوه های ارگانیک ( با شاخص گلایسمی پایین):

سیب، زردآلو، آووکادو، توت ها، گیلاس، گریپ فروت، لیمو، هلو، گلابی، آلو،

8. برخی قارچ های خوراکی: عموماً قارچ ها برای بیشتر افراد خوب هستند. هر چند، برخی افراد با مشکلات خودایمنی به قارچ تحریک کننده ی ایمنی مثل میتیک و بتاگلوکان گرفته شده از قارچ واکنش میدهند، بنابراین پاسخ بدنتان را بسنجید.

9. برخی مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری: ساورکرات (کلم پیچ یا هویج و کلم پیچ تخمیر شده)، کیمچی ( سبزیجات تخمیر شده)، ترشی زنجبیل، خیار تخمیر شده، ماست نارگیل (بدون صمغ گوار)، کامبوچا، آب کفیر شیر نارگیل، مکمل ها، و غیره.

ممکن است لازم باشد خودتان درست کنید یا یکی از مارکهای موجود در بازار را تهیه کنید اما باید واقعاً تخمیر شده باشند و قند و افزودنی نداشته باشند. به علاوه لازم است در مورد مواد غذایی تخمیری بی هواری جستجو و تحقیق کنید. این نوع مواد غذایی تخمیری در ظرف های دربسته و محکم درست میشوند و هیستامین تولید نمیکنند، در حالی که مواد غذایی تخمیری هوازی (باز) که معمولاً در شیشه های معمولی درست میشوند هیستامین تولید میکنند که با بدن برخی افراد سازگار نیست. در واقع، بدن برخی افراد به هیستامین، واکنشهای حساسیتی مثل التهاب، ناراحتی گوارشی، و کهیر (دانه های پوستی) میدهد.

10. نارگیل: شیر نارگیل (بدون صمغ گوار)، آب نارگیل، سرکه ی آب نارگیل، سُس نارگیل، روغن نارگیل، خامه ی نارگیل حاصل از چربی روی سطح شیر نارگیل

توضیحات مترجم: خامه ی حاصل از چربی روی شیر نارگیل با خامه ی بدست  آمده از خود میوه ی نارگیل تفاوت دارد. مورد دوم حاوی فیبر زیادی است و در واقع همان کره ی نارگیل است

تذکر: همه ی محصولات نارگیل حاوی فیبر اینولین زیاد و فایتیک اسید نسبتاً زیادی است که باعث ایجاد مشکلات گوارشی برای برخی افراد میشود. تا زمانی که بدانید سطح تحمل بدنتان چقدر است، در حد تعادل مصرف کنید.

11. گیاهان و چاشنی ها:

ریحان، گشنیز، دارچین، مریم گلی، سیر، زنجبیل، ترب کوهی، علف لیمو، جوز، نعناع، پونه کوهی، جعفری، رزماری، زعفران، میخک، نمک دریا، آویشن، زردچوبه

نکته ها : فلفل سیاه در مرحله ی معرفی قابل امتحان کردن است.

از نمک ید دار پرهیز کنید مگر اینکه دچار کمبود ید باشید.

12. سرکه ها: 

سرکه سیب، سرکه انگور، سرکه باامیک، سرکه سفید، سرکه نارگیل،.

13. چای ها:

چای های سفید، سیاه، سبز، یربامیت

نکته: اگر دچار خستگی غده ی آدرنال باشید از کافئین پرهیز کنید.

14. سایر موارد: چای های گیاهی، خرنوب، چای رویبوس،عصاره شیرین بیان بدون گلیسیریزین (DGL)؛

نکته: ریشه ی شیرین بیان کامل (سفید رنگ) مجاز نیست، عصاره ی وانیل اگر پُخته شود مجاز است.

مواردی که باید در حد تعادل مصرف شوند: فروکتوز (موجود در میوه و سبزیجات نشاسته ای)، رب انار

مواردی که فقط هر ازگاهی (هر چند وقت یک بار) مصرف شوند: شیره ی افرا، شکر افرا، عسل، میوه خشک، خرما، شکر خرما، شیره ها، شهدها، نیشکر تصفیه نشده، شکر سرخ (خام)، شیره ی نیشکر تبخیر شده؛ تحمل شکر برای بدن هر کس متفاوت است؛ واکنش بدنتان را میتوانید در نظر بگیرید.

15. مباحث مبهم (به حساسیت های هر کس بستگی دارد)

حبوبات غلاف دار خوراکی مثل لوبیا سبز

دانه ی قهوه ی کامل در حد تعادل (هشدار: بسیاری از مارکهای قهوه ی فوری به گلوتن آلوده هستند.)

شکرها: برخی افراد نسبت به حتی مقدار کمی شکر، واکنشهای شدید دارند؛ واکنش بدنتان را بررسی کنید.

جلبکهای دریایی (سرشار از یُد): برخی بیماران هاشیموتو با یُد اضافی در رژیمشان مشکل دارند.

16. یک نکته در مورد اسیدهای چرب:

مصرف نسبت مناسبی از اسیدهای چرب امگا 6 به 3 برای به حداقل رساندن تورم در بدن ضروری است. مقدار زیاد اسید چرب امگا 6 بسیار التهاب زاست بنابراین این خیلی مهم است که برای جبران آن از اسید چرب امگا 3 به مقدار کافی استفاده کرد. میانگین نسبت امگا 6 به 3 در آمریکا تقریباٌ 25 به 1 است، این یعنی سطح التهاب بدن را به شدت بالا میبرد.

محققان توصیه میکنند نسبت اسیدهای چرب امگا 6 به 3 باید در محدوده ی 1:1 تا 4:1 باشد تا سلامت خود را تضمین و از بیماریهای مزمن پیشگیری کنید.

ترجمه ی بخشی از مقاله ی دکتر داتیس خرازیان، متخصص طب کاربردی در زمینه ی بیماریهای خودایمنی

Reference:

https://drknews.com/autoimmune-gut-repair-diet/

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/02/autoimmune-gut-repair-diet

توجه

ترجمه ی مطلبی از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی"¹ و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی²

معمولاً بیماران خودایمنی علائمی را تجربه میکنند که از عملکرد نامتعادل سیستم ایمنی نشأت میگیرد. عوامل بسیار زیادی وجود دارد که میتواند در تعادل سیستم ایمنی تأثیر گذار باشد مثل استرس، تغذیه، کمبود ویتامین و مواد معدنی، فلور روده و آلرژی ها.

این نوع دیدگاه نسبت به بیماریهای خودایمنی یک نوع نگرش در حال گسترش در زمینه ی "طب مکمل یا جایگزین"³ است که با فعالیت تحقیقی "دکتر داتیس خرازیان"⁴ مورد بررسی بیشتر قرار گرفته است. در این بخش، توضیحات مهمی در خصوص موارد زیر خواهید خواند:

1. چگونه سلولهای T کمک کننده در سیستم ایمنی فعالیت میکنند.
2.  چه عواملی در به هم خوردن تعادل سلولهای T کمک کننده مؤثر است.

سلولهای کمک کننده ی سیستم ایمنی با مخفف Th1 و Th2 چیست؟

سلولهای T کمک کننده (به اختصار Th) قسمت اصلی سیستم ایمنی را تشکیل میدهند. آنها لنفوسیتهایی هستند که وظیفه ی شناسایی پاتوژن های بیگانه را بر عهده دارند. (لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید خون هستند).

در صورت مبتلا بودن به بیماری خودایمنی، سلولهای Th، بافت نرمال بدن را بیگانه تلقی میکنند. در پاسخ به این شناسایی، آنها از خود سایتوکین تولید میکنند. (سایتوکینها، پروتئینهای پیام رسان هورمونی اند که مسئولیت تاثیرات زیستی سیستم ایمنی را بر عهده دارند).

سلولهای T کمک کننده به دو گروه اصلی زیر تقسیم میشوند:

Th1: این سلولها در "ایمنی فعال یا کنش ور"⁵ ایفای نقش میکنند. ایمنی فعال با عفونتهای ویروسی و یاکتریهای مشخصی مقابله میکند. آنها اولین خط دفاعی بدن بر علیه پاتوژن هایی است که به درون سلولها راه می یابند. آنها در بدن ایجاد التهاب میکنند و در بروز بیماریهای خودایمنی تک عضوی⁶ نقش اساسی دارند.

Th2: این سلولها در "ایمنی غیرفعال"⁷ نقش دارند. در این نوع ایمنی، سلولها با آلرژن ها، سموم و باکتریها مقابله میکند. آنها مسئولیت تحریک تولید آنتی بادیها در برابر پاتوژن های خارج سلولی را برعهده دارند. (منظور پاتوژنهایی است که در خون و سایر مایعات بدن یافت میشود). آنها التهاب زا نیستند و در بیماریهای خودایمنی سیستمیک⁸ و سایر بیماریهای مزمن نقش اساسی دارند.

این چه تاثیری روی بیماریهای خودایمنی دارد؟ 

طبق تحقیقات اخیر، سلولهای (Th1 یا Th2)  در بدن برخی بیماران خودایمنی غالب هستند. با اینکه استثناء هایی در این مورد وجود دارد، در جدول زیر نام بیماریها با نوع غلبه ی Th1 یا Th2 نوشته شده است.

بیماریها و اختلالاتی که با غلبه ی لنفوسیت های Th1 مرتبط است: (بیماریهای خودایمنی تک عضوی)

• دیابت نوع یک 
• مالتیپل اسکلروزیس (اِم اِس) 
• هاشیموتو
• گریوز 
• بیماری کرون 
• سوریازیس یا بیماری صدف پوستی
• سندرم شوگرن
• سلیاک 
• لیکن پلان
• رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید
• عفونتهای ویروسی مزمن

بیماریها و مشکلاتی که با غلبه ی لنفوسیت های Th2 در ارتباط است: (بیماریهای خودایمنی سیستمیک)

• لوپوس
• درماتیت یا التهابات پوستی آلرژیک
• اسکلرودرما
• اگزما آتوپیک یا سرشتی
• تورم سینوسها یا سینوزیت
• بیماری التهابی روده IBD 
• آسم (تنگی نفس)
• آلرژیها
• سرطان
• کولیت اولسروز
• حساسیت چندگانه به مواد شیمیایی

وقتی سلولهای Th1 در سیستم ایمنی بیش فعال (غالب) است، فعالیت Th2 را کاهش میدهد (بر عکس آن نیز درست است؛ یعنی وقتی سلولهای Th2 بیش فعال یا غالب است، عملکرد Th1 را ضعیف تر میکند). این موضوع میتواند برای ما مشکل ساز باشد زیرا برقراری تعادل در فعالیت اجزای اصلی سیستم ایمنی Th1 و Th2 بسیار اهمیت دارد.

با اینکه تحقیقات اخیر، این لنفوسیت ها ( Th1 و Th2 ) را با بیماریهای خودایمنی مشخصی در ارتباط میداند، در واقعیت، میتواند استثناء هایی وجود داشته باشد. برای مثال،

با اینکه Th1 در بسیاری از بیماران هاشیموتو بیش فعال (غالب) است، برای تعداد محدودی غلبه ی Th2 هم در نمودار گزارش شده است.

جالب تر این که حتی ممکن است برای برخی افراد هم لنفوسیت Th1 و هم لنفوسیت Th2 بصورت همزمان با هم بیش فعال یا کم فعال باشند.

"بارداری" نیز میتواند بدن را به صورت موقت در جهتِ غلبه ی سلولهای Th2 پیش ببرد؛ بخاطر همین است که بسیاری از افراد باردار بعد از تولد نوزاد، تازه متوجه بیماری هاشیموتوی خود میشوند ( در واقع، بعد از تولد، سیستم ایمنی به سمت  غلبه ی لنفوسیت های Th1 باز میگردد). 

راه های تشخیص غلبه ی Th1 و Th2 برای هر کس

• دستور تست های تخصصی خون مربوط به سیتوکین Th1/Th2  توسط پزشک متخصص

یک سری تست خون سیتوکین های سلولهای تی کمک کننده ی یک و دو وجود دارد که پزشکتان میتواند دستور دهد تا بدین وسیله، بی تعادلی سیستم ایمنی تشخیص داده شود. همچنین شما میتوانید با استفاده از ترکیبات تغذیه ای مشخصی که گلبولهای Th1 یا Th2 را تحریک میکنند به شناخت بدنتان برسید؛ اما این راه سخت است و باید تحت نظر یک متخصص با تجربه انجام شود:

• امتحان کردنِ شخصیِ ترکیبات تغذیه ای مشخص روی بدن

در مقاله ی بعدی، این ترکیبات تغذیه ای ترجمه و نوشته میشود. هم چنین، به استراتژی های دیگری که سیستم ایمنی را تنظیم و تعدیل میکند اشاره شده است.

آدرس کامل مطلب برای ذکر منبع،

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/09/the-role-of-th1-and-th2-in-autoimmune-disease

ترجمه ی مقاله ای از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی" و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی

ترجمه از سایت رسمی دکتر سارا بلنتاین:

https://www.thepaleomom.com/guest-post-by-mickie-trescott-what-is-the-role-of-th1-and-th2-in-autoimmune-disease/ by Mickey Trescott

منابع اصلی اطلاعات:

Why Do I Still Have Thyroid Symptoms? by Datis Kharrazian 

Immune Balancing for Hashimotos – Chris Kresser 

پینوشت ها:

1. Autoimmune Wellness Handbook by Mickey Trescott

2. Autoimmune-Paleo

3. alternative field

4. Datis Kharrazian

5.  cell-mediated immunity

6.  organ-specific autoimmune disease

7. humoral-mediated immunity

8. systemic autoimmune disease 

ترجمه ی مقاله ای از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی" و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی

در آخرین مقاله، نقش اصلی سلولهای Th1 و Th2 در سیستم ایمنی را توضیح دادم. همچنین، اینکه چگونه تعادل این سلولها در افرادی که از بیماری های خودایمنی رنج میبرند، به هم میخورد. در این مقاله، قصد دارم به ترکیبات تغذیه ای که تعادل بین  Th1 و Th2 را تغییر میدهند اشاره کنم. به علاوه، در مورد ترکیبات تغذیه ای شناخته شده ای که باعث تنظیم این لنفوسیتها میشوند نیز توضیحاتی میدهم.

چگونه میتوانم بفهمم که سیستم ایمنی من نامتعادل شده است؟

بهترین روش برای فهمیدن اینکه کدام بخش از سیستم ایمنی در بدن غالب شده است، انجام مجموعه ی تست خون¹ سیتوکین  Th1 و Th2 است. بجای این روش، فرد میتواند در چالش مکمل شرکت کند؛ بدین ترتیب که مکمل تغذیه ای که Th1 را تحریک میکند به مدت چند روز مصرف کند، سپس، مکمل مورد مصرف را به آن نوعی که محرکِ Th2 است تغییر دهد و مجدداٌ چند روزی استفاده کند، در حالیکه در این مدت همواره به تاثیر این مکملها در علائمش به دقت توجه میکند.

به روز رسانی: چند تست جدیدتر هم وجود دارد که میتواند غلبه ی Th1 در مقابل Th2 را اثبات کند.

چه پروتکلی برای تعدیلِ سیستم ایمنی وجود دارد؟

دکتر خرازیان² متخصصی است که "پروتکل درمانِ بیماری خودایمنی از طریق تعدیل  Th1 و Th2" را طراحی کرده است. اگر Th1 در بدن غالب باشد، وی از ترکیبات محرکِ Th2 برای بالا بردن سطح Th2 استفاده میکند و بالعکس. به علاوه، او از سایر ترکیبات و ویتامینها که برای تنظیم تعادل میان  Th1 و Th2 شناخته شده است استفاده میکند. دیدگاه این دکتر این است که با برقراری تعادل میان  Th1 و Th2، حمله ی خودایمنی کاهش می یابد و بدن قادر است عملکردی نسبتاٌ نرمال داشته باشد. همچنین، او به بیماران خود دستورِ "رژیم خودایمنی ترمیم روده"³ را میدهد. (این رژیم به پروتکل خودایمنی AIP⁴ شباهت زیادی دارد). استفاده از این پروتکل به افراد زیادی برای درمان بیماری هاشیموتو کمک کرده است.

با این حال، تعدیل سیستم ایمنی برای بیماران خودایمنی کار سختی است و حتی حاذق ترین متخصصان را هم گیچ میکند. افراد بسیاری هستند که تجربه ی بدی در استفاده از این نوع روش درمانی داشته اند، احتمالاٌ بیشتر بخاطر این بوده که تحریکِ بخش غالبشان بصورت ناخواسته اتفاق افتاده و باعث بدتر شدن حمله ی خودایمنی شده است. ترکیبات تحریک کننده ی Th1/Th2 به قرار زیر است:

ترکیبات تحریک کننده ی Th1:

• گون
• سرخارگل (اکیناسه)
• قارچهای داروئی مثل مِیتیک⁵
• قارچهای حاوی بتاگلوکان⁶
• گلیسیریزا (موجود در شیرین بیان)⁷
• بادرنجبویه ( نامهای دیگر آن: فرنجمشک، وارنگ بو، بادرنگبویه)
• کُلرلا⁸
• عصاره ی هسته ی انگور

ترکیبات فعال کننده ی Th2:

• کافئین
• عصاره ی چای سبز
• عصاره ی پوست درخت کاج
• پوست درخت بید
• لیکوپن ⁹ (موجود در گوجه و سایر میوه های قرمز رنگ از جمله توت فرنگی و گیلاس)
• رزوِراترول ¹⁰(موجود در پوست انگور، جوانه ی بادام زمینی و کاکائو)
• پیکنوژنول ¹¹ (عصاره پوست درخت کاج دریایی فرانسه و سیب ها)
• کورکومین ¹² (موجود در زردچوبه)
• ژنیستئین ¹³ (جنیستئین) (موجود در لوبیای سویا)
• کورستین ¹⁴(کرستین) (فلانوئید موجود در بسیاری از میوه و سبزیجات مثل پیازها، توت ها، کیل¹⁵)

تذکر مترجم: دکتر داتیس خرازیان اخیراٌ در مقاله ای اعلام کرد که دیگر مکملهای "رزوراترول" و "کورکومین" را در این لیست قرار نمیدهد چون معتقد است ترکیب این دو مکمل با هم برای تعدیل بخشی از سیستم ایمنی (تعدیل واکنشهای TH-17 ) خوب است اما در صورتی که سلولهای th2 فرد فوق فعال باشد باید از مصرف آنها پرهیز کرد.

چرا این مهمه که در مورد این ترکیبات بدونیم؟

همانطور که مشاهده میکنید، بسیاری از مواردی که در لیست بالاست بسیار متعارف هستند و توسط افراد بسیاری بصورت منظم استفاده میشوند. برای مثال، سرخارگل یک داروی گیاهی معمول برای درمان سرماخوردگی و آنفولانزاست اما باعث میشود شرایط فردی که Th1 او غالب است بدتر شود.

به علاوه، اگر فردی که Th2 او غالب است هر روز چند فنجان قهوه بخورد،بصورت ناخواسته سلولهای Th2 غالب را تحریک کرده است. برعکس آن نیز صدق میکند. ممکن است فردی که Th1 او فوق فعال است از خوردن کافئین سود ببرد.

تذکر: البته اگر سطح آدرنالین فرد را به این قضیه ربط دهیم، موضوع کمی پیچیده تر میشود. (اگر فرد دچار کمبود هورمون کورتیزول باشد، کافئین مفید است اما اگر th2 همان فرد فوق فعال باشد، همچنان میتواند علائم خودایمنی ناشی از آن (کافئین) را بدتر کند).

اگر از بیماریهای خودایمنی رنج میبرید، ریسک این وجود دارد که به مکملهای تاثیر گذار بر سیستم ایمنی حساسیت داشته باشید . در همین حد که بدانید چقدر این ترکیبات قوی هستند هم مفید است حتی اگر نخواهید از آنها برای تعدیل th1 و th2 بدنتان استفاده کنید.

آیا راه مطمئن تری برای تعدیل th1 , th2 وجود دارد؟

بازی با تعادل th1 , th2 کار سختی است و برای برخی افراد خوب جواب نمیدهد حتی اگر تحت نظر متخصص باشید. 

استفاده از ویتامین ها و مواد مغذی که بصورت طبیعی تعادل بین th1 و th2 را برقرار میکند یا عملکرد سلولهای T تنظیم کننده را بهبود میبخشد، کم خطرتر است نسبت به مصرف مکملهایی که مستقیماً یکی از آنها را تحریک میکند. در تحقیقات، ترکیبات زیر برای اینکار بیان شده است:

ترکیبات تنظیم کننده ی th1 و th2

• پروبیوتیک ها ( موجود در غذاهای تخمیر شده مثل کیمچی ¹⁶، ساورکرات¹⁷، ماست، کامبوچا¹⁸، کفیر، و همچنین مکملها)
• ویتامین A ( موجود در جگر، روغن جگر ماهی، و همچنین کره، و تخم مرغ ارگانیک)
• ویتامین E ( موجود در روغن پالم قرمز، زرده تخم مرغ ارگانیک، آووکادو، و همچنین دانه ها و مغزها)
• آغوز (شیر اول مادر که در مکملها موجود است)

ترکیبات تقویت کننده ی سلولهای تنظیم کننده T 

• ویتامین D ( حاصل از نور خورشید، و همچنین موجود در جگر، روغن جگر ماهی، ساردین، و تخم مرغ ارگانیک)
• اسیدهای چرب امگا-3 (EPA و DHA)  موجود در ماهی چرب آب سرد مثل سالمون، ساردین. و همچنین در گوشت و تخم مرغ ارگانیک به میزان کمتر

خلاصه

من معتقدم  این خیلی خوب است که بیماران خودایمنی بدانند چه ترکیباتی، TH1 , TH2 را تحریک میکند، چون این لنفوسیت ها میتوانند پیشرفت بیماری را بهتر یا بدتر کنند. دانستن اینکه سلولهای TH1 و TH2 در بدن فرد بیش فعال است و درمان آن با مکمل هایی که تعادل آنها را برقرار میکند برای برخی میتواند مفید باشد اما من اعتقاد ندارم که این روش بهترین یا کم خطرترین راه برای همه باشد.

اگر تصمیم به انتخاب این راه را دارید، ابتدا مطمعن شوید از یک متخصص حاذق و باتجربه در این زمینه کمک میگیرید. متخصصی که این روش را برای درمان بیماریهای خودایمنی بکار گرفته است.

گزینه ی امن تر و بهتر، توجه به ترکیباتی است که از نظر تحقیقی برای تنظیم سیستم ایمنی شناخته شده اند. به علاوه، بکارگرفتن استراتژی هایی که برای کمک به بیماریهای خودایمنی شناخته شده است.

ترجمه ی مقاله ای از میکی ترسکات، نویسنده ی "کتاب راهنمای رژیم خودایمنی" و بلاگر سایت پالئو-خودایمنی

آدرس کامل مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/12/17/how-do-you-balance-th1-and-th2-in-autoimmune-disease

منابع: ترجمه از مطلب سایت دکتر سارا بلنتاین

https://autoimmunewellness.com/how-do-you-balance-th1-and-th2-in-autoimmune-disease/

https://www.thepaleomom.com/3254/

پینوشت:

1. A Th1/Th2 Cytokine blood panel

2. Dr. Kharrazian

3. an autoimmune gut-repair diet 

4.  autoimmune protocol

5. Maitake

6. Beta-Glucan

7. Glycyrrhiza 

8. Panax Ginseng

9. Chlorella

10. Lycopene

11. Resveratrol

12. Pycnogenol

13.Curcumin

14.Genistin 

15. Quercitin

16.  kimchi 

17.  sauerkraut

18. kombucha

References:

http://chriskresser.com/basics-of-immune-balancing-for-hashimotos

http://en.wikipedia.org/wiki/T_helper_cell

http://www.precisionnutrition.com/rr-green-tea-hazards